ای کاش فراغتی فراهم می‌شد
از وسعت دردهای تو کم می‌شد
گل کرده در ردیف غزل‌های ما حسین
شوری غریب داده به این بیت‌ها حسین
در وسعت شب سپیده‌ای آه کشید
خورشید به خون تپیده‌ای آه کشید
تویی که نام تو در صدر سربلندان است
هنوز بر سر نی چهرۀ تو خندان است
به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است
همان‌قدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است
صبحی گره از زمانه وا خواهد شد
راز شب تار، برملا خواهد شد
