مرد خرمافروش در زندان، راوی سرنوشت مختار است
حرف‌هایی شنیدنی دارد، سخنانش کلید اسرار است
وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
طبع و سخن و لوح و قلم گشته گهربار
در مدح گل باغ علی، میثم تمار
دشمن که به حنجر تو خنجر بگذاشت
خاموش، طنین نای تو می‌پنداشت
هر چند قدش خمیده، امّا برپاست
چندی‌ست نیارمیده، امّا برپاست
چون نخل، در ایستادگی، خفتن توست
دل مشتری شیوۀ دُرّ سفتن توست
