پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیس‌تر، بال و پرش تازه
بد نیست که از سکوت تن‌پوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
