غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
او آفتاب روشن و صادق بود
گِردش پر از ستارۀ عاشق بود
ای پاسخ بی‌چون و چرای همۀ ما
اکنون تویی و مسأله‌های همۀ ما
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
تا به کی از سخن عشق گریزان باشم؟
از تو ننویسم و هربار پشیمان باشم؟
