ای آینه‌دار پنج معصوم!
در بحر عفاف، دُرّ مکتوم
خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
یکی این‌سان، یکی این‌گونه باید
که شام و کوفه را رسوا نماید
چه رازی از دل پاکت شنیدند؟
درون روح بی‌تابت چه دیدند؟
به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
هنوز گریه بر این جویبار کافی نیست
ببار، ابر بهاری، ببار! کافی نیست
