خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را
بهنام او که دل را چارهساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است
