با یک تبسم به قناری‌ها زبان دادی
بالی برای پر زدن تا بی‌کران دادی
ای بسته به دستِ تو دل پیر و جوان‌ها
ای آن‌که فرا رفته‌ای از شرح و بیان‌ها
زندگی جاری‌ست
در سرود رودها شوق طلب زنده‌ست
قرآن که کلام وحده الا هوست
آرامش جان، شفای دل‌ها، در اوست
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
