پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیس‌تر، بال و پرش تازه
بد نیست که از سکوت تن‌پوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
رود از جناب دریا فرمان گرفته است
یعنی دوباره راه بیابان گرفته است
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
