ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
میآیم از رهی که خطرها در او گم است
از هفتمنزلی که سفرها در او گم است
در سرم پیچیده باری، های و هوی کربلا
میروم وادی به وادی رو به سوی کربلا
این چه خروشیست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
