ای کاش فراغتی فراهم می‌شد
از وسعت دردهای تو کم می‌شد
یاد تو گرفته قلب‌ها را در بر
ماییم و درود بر تو ای پیغمبر
در وسعت شب سپیده‌ای آه کشید
خورشید به خون تپیده‌ای آه کشید
دستی كه طرح چشم تو را مست می‌كشید
صد آسمان ستاره از آن دست می‌كشید
صبحی گره از زمانه وا خواهد شد
راز شب تار، برملا خواهد شد
