یک بار رسید و بار دیگر نرسید
پرواز چنین به بام باور نرسید
آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
اگرچه باغِ پر از لالۀ تو پرپر شد
زمین برای همیشه، شهیدپرور شد
زندگی جاری‌ست
در سرود رودها شوق طلب زنده‌ست
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
