کجاست جای تو در جملۀ زمان که هنوز...
که پیش‌از‌این؟ که هم‌اکنون؟ که بعد‌از‌آن؟ که هنوز؟
داشت می‌رفت لب چشمه سواری با دست
دشت لبریز عطش بود، عطش... اما دست...
در این سحر که سحرهای دیگری دارد
دل من از تو خبرهای دیگری دارد
بر روی نیزه ماه درخشان برای چه؟
افتاده کنج صومعه قرآن برای چه؟
قرآن که کلام وحده الا هوست
آرامش جان، شفای دل‌ها، در اوست
