ای کاش فراغتی فراهم می‌شد
از وسعت دردهای تو کم می‌شد
کمر بر استقامت بسته زینب
که یک‌دم هم ز پا ننشسته زینب
در وسعت شب سپیده‌ای آه کشید
خورشید به خون تپیده‌ای آه کشید
لحظه‌اى در خود فنا شو تا بقا پيدا كنى
از منيّت‌ها جدا شو تا منا پيدا كنى
اگر خواهی ای دل ببینی خدا را
نظر کن تو آیینۀ حق‌نما را
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
صبحی گره از زمانه وا خواهد شد
راز شب تار، برملا خواهد شد
بیاور با خودت نور خدا را
تجلی‌های مصباح الهدی را
