ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
لحظه‌اى در خود فنا شو تا بقا پيدا كنى
از منيّت‌ها جدا شو تا منا پيدا كنى
اگر خواهی ای دل ببینی خدا را
نظر کن تو آیینۀ حق‌نما را
از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
هرچند نفس نمانده تا برگردیم
با این دل منتظر، کجا برگردیم؟
