مرا از حلقۀ غم‌ها رها کن
مرا از بند ماتم‌ها رها کن
این کیست به شوق یک نگاه آمده است
در خلوت شب به بزم آه آمده است
همیشه خاک پای همسفرهاست
سرش بر شانۀ خونین‌جگرهاست
مرا بنویس باران، تا ببارم
یکی از داغداران... تا ببارم
نه پاره پاره پاره پیکرت را
نه حتّی مشتی از خاکسترت را
همّت ای جان که دل از بند هوا بگشاییم
بال و پر سوی سعادت چو هما بگشاییم
