عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
دست من یک لحظه هم از مرقدت کوتاه نیست
هرکسی راهش بیفتد سمت تو گمراه نیست
خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را
که شیرین‌تر کند در لحظه‌های تشنه کامت را
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
