شدهست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه
این اشکهای داغ را ساده نبینید
بَر دادن این باغ را ساده نبینید
تو کیستی که ز دستت بهار میریزد
بهار در قدمت برگ و بار میریزد
و کاش مرد غزلخوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
