شده‌ست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه
ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانه‌روز در ذکر و ثنا
این اشک‌های داغ را ساده نبینید
بَر دادن این باغ را ساده نبینید
آرامشی به وسعت صحراست مادرم
اصلاً گمان کنم خودِ دریاست مادرم
این‌گونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
