ای غم، تو که هستی؟ از کجا می‌آیی؟
هر دم به هوای دل ما می‌آیی
ای دل‌نگران که چشم‌هایت بر در...
شرمنده که امروز به یادت کمتر...
و کاش مرد غزل‌خوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
با دشمن خویشیم شب و روز به جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ
برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم
از نو شکفت نرگس چشم‌انتظاری‌ام
گل کرد خارخار شب بی‌قراری‌ام
