پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیستر، بال و پرش تازه
ای غم، تو که هستی؟ از کجا میآیی؟
هر دم به هوای دل ما میآیی
بد نیست که از سکوت تنپوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
کلامش سنگها را نرم میکرد
دلِ افسردگان را گرم میکرد
از نو شکفت نرگس چشمانتظاریام
گل کرد خارخار شب بیقراریام