خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
تو همچون غنچه‌های چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
