مرد خرمافروش در زندان، راوی سرنوشت مختار است
حرف‌هایی شنیدنی دارد، سخنانش کلید اسرار است
تو همچون غنچه‌های چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
طبع و سخن و لوح و قلم گشته گهربار
در مدح گل باغ علی، میثم تمار
هیچ کس نشناخت دردا! درد پنهان علی
چون کبوتر ماند در چاه شب افغان علی
چون نخل، در ایستادگی، خفتن توست
دل مشتری شیوۀ دُرّ سفتن توست
