می‌رود بر لبۀ تیغ قدم بردارد
درد را یک‌تنه از دوش حرم بردارد
عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
کجاست زنده‌دلی، کاملی، مسیح‌دمی
که فیض صحبتش از دل بَرَد غبارِ غمی
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
رُخش چه صبح ملیحی، لبش چه آب حیاتی
علی اکبر لیلاست بَه چه شاخه نباتی
