ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دلسوختۀ آتش آهش باشیم
عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خونآلوده
آنجا که دلتنگی برای شهر بیمعناست
جایی شبیه آستان گنبد خضراست
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
زهی آن عبد خدایی که خداییست جلالش
صلوات از طرف خالق سرمد به جمالش