عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
گفت رنجور دلش از اثر فاصلههاست
آن که دلتنگ رسیدن به همه یکدلههاست
آنجا که دلتنگی برای شهر بیمعناست
جایی شبیه آستان گنبد خضراست
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
راضی به جدايی از برادر نشده
با چند اماننامه کبوتر نشده