سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
امروز که انتهای دنیای من است
آغاز تمام آرزوهای من است
با بال و پری پر از کبوتر برگشت
هم بالِ پرنده‌های دیگر برگشت
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
«بشنو از نی چون حکایت می‌کند»
شیعه را در خون روایت می‌کند
یک دختر و آرزوی لبخند که نیست
یک مرد پر از کوه دماوند که نیست
