ای حرمت قبلۀ مراد قبایل!
وی که بوَد قبله هم به سوی تو مایل
غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
و کاش مرد غزل‌خوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
گل بر من و جوانى من گریه مى‌کند
بلبل به هم‌زبانى من گریه مى‌کند
