ای حرمت قبلۀ مراد قبایل!
وی که بوَد قبله هم به سوی تو مایل
امشب ز غم تو آسمان بیماه است
چشم و دل ما قرین اشک و آه است
به لحظه لحظۀ دوری، به هجر یار قسم
به دیر پایی شبهای انتظار قسم
آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
کاش در باران سنگ فتنه بر دیوار و در
سینۀ آیینه را میشد سپر دیوار و در
در کوچه، راه خانۀ خود گم نمیکنی
از تب پُری، اگرچه تلاطم نمیکنی
گل بر من و جوانى من گریه مىکند
بلبل به همزبانى من گریه مىکند