بنای دین که با معراج دستان تو کامل شد
به رسم تهنیت‌گویی برایت آیه نازل شد
دل، این دلِ تنگ، زیر این چرخ کبود
یک عمر دهان جز به شکایت نگشود
آورده‌ام دو ظرف پر از رنگ، سبز و سرخ
یک رنگ را برای خودت انتخاب کن
و کاش مرد غزل‌خوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من
