مگر در ساعت رفتن دلم جا مانده بود اینجا؟
که از پی کفشدارانش مرا خواندند زود اینجا
خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
او هست ولی نگاهِ باطل از ماست
دیوارِ بلندِ در مقابل از ماست
بهنام او که دل را چارهساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
