مگر در ساعت رفتن دلم جا مانده بود اینجا؟
که از پی کفشدارانش مرا خواندند زود اینجا
خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
این کیست به شوق یک نگاه آمده است
در خلوت شب به بزم آه آمده است
بهنام او که دل را چارهساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
