سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
خواهرش بر سینه و بر سر زنان
رفت تا گیرد برادر را عنان
هر کس به سایۀ تو دو رکعت نماز کرد
با یک قنوت هر چه گره داشت، باز کرد
از کوی تو ای قبلۀ عالم! نرویم
با دست تهی و دل پُر غم نرویم
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
