مگر در ساعت رفتن دلم جا مانده بود اینجا؟
که از پی کفشدارانش مرا خواندند زود اینجا
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بی‌کفنت را
مست از غم توام غم تو فرق می‌کند
محو توام که عالم تو فرق می‌کند
