ای به چشمت آسمان مهر، تا جان داشتی
ابرهای رحمتت را نذر جانان داشتی
آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
بوده‌ست پذیرای غمت آغوشم
از نام تو سرشار، لبالب، گوشم
باز در پردۀ عشاق صلایی دیگر
می‌رسد از طرف کرب‌وبلایی دیگر
دریاب من، این خستۀ بی‌حاصل را
این از بد و خوب خویشتن غافل را
شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را
