بنای دین که با معراج دستان تو کامل شد
به رسم تهنیت‌گویی برایت آیه نازل شد
کمر بر استقامت بسته زینب
که یک‌دم هم ز پا ننشسته زینب
آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
بوده‌ست پذیرای غمت آغوشم
از نام تو سرشار، لبالب، گوشم
دریاب من، این خستۀ بی‌حاصل را
این از بد و خوب خویشتن غافل را
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
آورده‌ام دو ظرف پر از رنگ، سبز و سرخ
یک رنگ را برای خودت انتخاب کن
بیاور با خودت نور خدا را
تجلی‌های مصباح الهدی را
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من
