پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیستر، بال و پرش تازه
بد نیست که از سکوت تنپوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
غم داغ تو را با هیچکس دیگر نخواهم گفت
برایت روضه میخوانم ولی از سر نخواهم گفت
وقتی خدا بنای جهان را گذاشته
در روح تو سخاوت دریا گذاشته
هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟