شده‌ست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه
ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانه‌روز در ذکر و ثنا
این اشک‌های داغ را ساده نبینید
بَر دادن این باغ را ساده نبینید
این‌گونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بی‌کفنت را
