سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
ما بهر ولای تو خریدیم بلا را
یک لحظه کشیدیم به آتش یمِ «لا» را
کوفه میدان نبرد و سرِ نی سنگر توست
علمِ نصرِ خدا تا صف محشر، سر توست
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
