سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
بی‌حرمتی به ساحت خوبان قشنگ نیست
باور کنید پاسخ آیینه سنگ نیست
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
