ای به چشمت آسمان مهر، تا جان داشتی
ابرهای رحمتت را نذر جانان داشتی
آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست
باز در پردۀ عشاق صلایی دیگر
میرسد از طرف کربوبلایی دیگر
اذانی تازه کرده در سرم حسّ ترنم را
ندای ربّنا را، اشک در حال تبسم را
