دل جام بلی ز روی میل از تو گرفت
تأثیر، ستارهٔ سهیل از تو گرفت
جبریل گل تبسّم آورد از عرش
راهی غدیر شد خُم آورد از عرش
عشق، هر روز به تکرار تو برمی‌خیزد
اشک، هر صبح به دیدار تو برمی‌خیزد
پرده برمی‌دارد امشب، آفتاب از نیزه‌ها
می‌دمد یک آسمان خورشید ناب از نیزه‌ها
دل در صدف مهر علی، دل باشد
جان‌ها به ولایش متمایل باشد
تنها نه خلیل را مدد کرد بسی
شد هم‌نفس مسیح در هر نفسی
شبی نشستم و گفتم دو خط دعا بنویسم
دعا به نیت دفع قضا بلا بنویسم
برخاست، که عزم و استواری این است
بنشست، که صبر و بردباری این است
خدا قسمت کند با عشق عمری همسفر بودن
شریک روزهای سخت و شبهای خطر بودن
علی که بی گل رویش، جهان قوام نداشت
بدون پرتو او، روشنی دوام نداشت
