مگر در ساعت رفتن دلم جا مانده بود اینجا؟
که از پی کفشدارانش مرا خواندند زود اینجا
ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانه‌روز در ذکر و ثنا
غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
این‌گونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
