میگوید از شکستن سرو تناورش
این شیرزن که مثل پدر، مثل مادرش...
گل کرده در ردیف غزلهای ما حسین
شوری غریب داده به این بیتها حسین
بنای دین که با معراج دستان تو کامل شد
به رسم تهنیتگویی برایت آیه نازل شد
آوردهام دو ظرف پر از رنگ، سبز و سرخ
یک رنگ را برای خودت انتخاب کن
زنی شبیه خودش عاشق، زنی شبیه خودش مادر
سپرده بر صف آیینه دوباره آینهای دیگر
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من
گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی
از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی
