پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیس‌تر، بال و پرش تازه
بد نیست که از سکوت تن‌پوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَم‌اند
در مکتب عشق یک‌به‌یک هم‌قسم‌اند
«بشنو از نی چون حکایت می‌کند»
شیعه را در خون روایت می‌کند
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
