تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
تا آسمانت را کمی در بر بگیرد
یک شهر باید عشق را از سر بگیرد
در شهر مرا غیر شما کار و کسی نیست
فریاد اگر هم بکشم دادرسی نیست
نه جسارت نمی‌کنم اما
گاه من را خطاب کن بانو
دور و بر خود می‌كشی مأنوس‌ها را
اِذن پریدن می‌دهی طاووس‌ها را
