مهمون از راه اومده شهر شده آماده
بازم امشب تو حرم غلغله و فریاده
تا از دل ابر تیره بیرون نشوید
چون ماه چراغ راه گردون نشوید
بازآ که غم زمانه از دل برود
خواب از سر روزگار غافل برود
و کاش مرد غزلخوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
تا آسمانت را کمی در بر بگیرد
یک شهر باید عشق را از سر بگیرد
در شهر مرا غیر شما کار و کسی نیست
فریاد اگر هم بکشم دادرسی نیست
کی میشود شبیهِ تو پیدا؟ علی علی
بعد از تو خاک بر سر دنیا، علی علی
نه جسارت نمیکنم اما
گاه من را خطاب کن بانو
هرچند ز غربتت گزند آمده بود
زخمت به روانِ دردمند آمده بود
دور و بر خود میكشی مأنوسها را
اِذن پریدن میدهی طاووسها را