سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
تا برویم ریشهای چون تاک میخواهم که هست
نور میخواهم که هستی خاک میخواهم که هست
میرسم خسته میرسم غمگین
گرد غربت نشسته بر دوشم
خواست لختی شکسته بنویسد
به خودش گفت با چه ترکیبی
روشن از روی تو آفاق جهان میبينم
عالم از جاذبهات در هيجان میبينم