ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانه‌روز در ذکر و ثنا
در این حریم هر که بیاید غریب نیست
هرکس که دل‌شکسته بُوَد بی‌نصیب نیست
نه دعبلم نه فرزدق که شاعرت باشم
که شاعرت شده، مقبول خاطرت باشم
چشمم به هیچ پنجره رغبت نمی‌کند
جز با ضریح پاک تو صحبت نمی‌کند
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
برده‌ست تا دیار گرفتارها مرا
این‌گونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
هرچند حال و روز زمین و زمان بَد است
یک قطعه از بهشت در آغوش مشهد است
