خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
در این حریم هر که بیاید غریب نیست
هرکس که دل‌شکسته بُوَد بی‌نصیب نیست
نه دعبلم نه فرزدق که شاعرت باشم
که شاعرت شده، مقبول خاطرت باشم
چشمم به هیچ پنجره رغبت نمی‌کند
جز با ضریح پاک تو صحبت نمی‌کند
بیا به خانه که امّید با تو برگردد
هزار مرتبه خورشید با تو برگردد
به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
هرچند حال و روز زمین و زمان بَد است
یک قطعه از بهشت در آغوش مشهد است
