آخر ای مردم! ما هم عتباتی داریم
کربلایی داریم، آب فراتی داریم
هم‌چنان ما همه از رسم تو خط می‌گیریم
رفته‌ای باز مدد از تو فقط می‌گیریم
گاه جنگ است به مرکب همه زین بگذارید
آب در دست اگر هست زمین بگذارید
ذره ذره همه دنیا به جنون آمده بود
روح از پیکرهٔ کعبه برون آمده بود
چشم وا کن اُحُد آیینهٔ عبرت شده است
دشمن باخته بر جنگ مسلط شده است
به تمنای طلوع تو جهان، چشم به راه
به امید قدمت، کون و مکان چشم به راه
